Belirli bir konuda yazabilirim elbette ama derli toplu düşünecek vakit bulamıyorum kendimde. Ellerim hiç durmadan yazmak, anlatmak istiyor. Nerden başlayacağımı bilmiyorum. Bu yüzden başlamıyorum, belirli bir başlangıcı olsun istemiyorum. Hatırlanabilir bir sonu olmasını da... Aynı bizler gibi. Çocukluğumuzun ilk anılarını hayal meyal hatırlarız hep. Ya da yaşlandıkça unuturuz her şeyi. Birileri bizden bir şey alıyorsa; alan şey zamandır. Yelkovan durmuyor. Zaman öyle geçiyor ki hızlıca. Soluk kesiliyor arkaya dönüp baktıkça. Neden bilmiyorum ama öyle kapılıyoruz ki unutuyoruz. Çocukluk anılarımızı da, zamanın ne kadar acı olduğunu da.
Şöyle bir bakıyorum da, bu yaptığımı beğenmedim. Bir anlamı yok. Ya da bir sonuca bağlanmıyor. Bir sonucu olsa güzel olabilirdi.
0 Yorumlar