İnsanız. Sorgularız... Ben de sorguladım. Neden mutlu olamıyorum. Neden her kalktığımda üzgün oluyorum. Bilmiyorum. Merak da etmiyorum. Aslına bakarsanız yenmek isteyemiyorum. Yoruldum. Çok bıktım. Yeter artık. Hayat yordu be diyorum. Yani diyordum. Hedeflere doğru emin adımlarla giderken fark edemediğim şeyler olmuş. Görmediğim. Ya hedefler filan diyoruz hoş da, şimdiyi neden düşünmüyoruz...
Sevdiklerin ve dostların. Seni hem yücelten hem de yere gömen varlıklar. Çevrende iyi insanlara kulak vermen gerekiyor bu kuyudan çıkmak için. Tabi buna kuyu denirse. Önemli olan şey pes etmemek, değer verdiğin kişiyle birlikte kalmak. Kötü zamanda destek olmak. Biz insanız. Kabul etsek de, etmesek de hatalar yaparız. Pes etmek gelir içten. Dışarıdan gelen dirence dayanamayıp yorulmak. Çoğu zaman derdini anlatacak gücü bile bulamamak. Böyle zamanda hayatın bu kadar zor olmadığı gelsin aklına. Kanı damarlarında hisset. Derin nefes al. Yapabileceklerini fark et. Yeter ki yıkılma.
İnsanız, unuturuz.İnsanız, mutlu oluruz. İnsanız yoruluruz ve desteğe ihtiyaç duyarız. Sevdiklerinizin bir ömür boyu sizle birlikte olması ümidiyle sevgili dostlarım. Öbür yazıda tekrar görüşmek üzere...
0 Yorumlar